Ruimte innemen

Ruimte innemen, zei de therapeute.
Durf meer ruimte in te nemen! Durf te staan! Voor! Jezelf! En! Wat! Jij! Wil!
Maar dat is niet eenvoudig.
Sterker nog: dat vind ik heel erg moeilijk.
Terwijl ik toch tegelijkertijd best luidruchtig ben.
Mijn mening altijd ongevraagd verkondig.
Overal ideeën over heb.

Van nature houd ik ervan om ruimte in te nemen. Ik hou van kabaal maken. Van zingen, vertellen, associëren, reageren, grappen en heel hard lachen.

Maar dat werd vroeger ook als lastig gezien.
Te druk in de klas.
Teveel op de voorgrond.
Het hoorde niet.
En al helemaal niet als meisje.
Meisjes horen braaf te zijn.
Gedienstig.
Attent.
Beleefd.

Dus ik werd heel alert.
En was continu bezig met de vraag: kan ik hier mijn luidruchtige zelf zijn?
Of is dit een oord waar ik moet oppassen?
En wat willen ze dan eigenlijk van me? Hoe willen ze dat ik ben?

Het lukte me nooit echt goed me aan te passen. Het zit gewoon niet in me.
Maar écht ruimte innemen moet ik dus oefenen. Dagelijks.
In kleine dingen. Zeggen waar ik zin in heb tegen mijn vriendinnen. Mijn man meenemen naar een film die ík gekozen heb. Durven doen wat ik fijn vindt, ongeacht wat anderen over me denken.

De Grote Olga Show, mijn liedjesvoorstelling, heet zo omdat ik er stiekem elke keer nog het schaamrood van op mijn kaken krijg. Want wie denk ik wel dat ik ben? Wie is er geinteresseerd in jou? In jouw verhaal?

En toch….ruimte innemen!!

En uiteindelijk gaat De Grote Olga Show natuurlijk niet alleen over mij. Want dan kwam er inderdaad niemand kijken.

Ik ben de verteller.

Ik leg mijn hart op tafel, omdat ik weet dat het voor veel luisteraars herkenbaar is.

En iets (kwetsbaars) herkennen in een ander is fijn.

Gesteund door Marcel Luntungan, die me helpt te blijven staan als het spannend wordt, zing ik voor jou de sterren uit mijn hemel!

Benieuwd? Check de agenda!